"Wilbur chce się zabić" jest refleksją na temat miłości i śmierci, która powinna oczarować tych widzów, którym spodobał się "Włoski dla początkujących". Film ma też szansę pozyskać dla jego reżyserki i scenarzystki, Lone Scherfig, nową falę wielbicieli. Cechując się tym samym, kapryśnym urokiem i humorem, co jego poprzednik, Wilbur... splata te cechy z głęboką analizą kruchości życia i złożoności związków międzyludzkich. Film stąpa po cienkiej linii, oddzielającej radość od zmartwienia.

Zagracone, zakurzone sklepiki, kiepsko oświetlone pomieszczenia i walące się szpitale, w których rozgrywa się jego akcja, cechuje pewna wyblakła poetyckość. Wilbur (Sives), szorstki, ponury człowiek, usiłował już popełnić samobójstwo na każdy możliwy sposób, dotychczas bezskutecznie. Po śmierci jego ojca, brat - Harbour (Rawlins) - namawia go, by zainteresował się podupadłym antykwariatem, który wspólnie odziedziczyli.

Wilbur chce się zabić. Jest rozczarowany życiem i nie widzi żadnych powodów, by je kontynuować. Samobójcze próby podejmował już kilkakrotnie, jednak każda kończyła się fiaskiem. Z kolei jego brat, Harbour, jest nieuleczalnym optymistą, którego jedynym życiowym celem jest troska o szczęście Wilbura. Ci dwaj ekscentrycy mieszkają w Glasgow, gdzie odziedziczyli niszczejącą księgarnię - jedyną pamiątkę po niedawno zmarłym ojcu. Harbour wierzy, że tym czego potrzebuje jego brat, jest dziewczyna. I faktycznie. Gdy pewnego dnia w drzwiach księgarni staje Alice, życie obu braci na zawsze się zmienia...

Wilbur ma dość życia. Chce popełnić samobójstwo, ale kolejne próby kończą się fiaskiem. Szuka sposobu na pewną śmierć. Harbour, jego brat jest niepoprawnym optymistą. Uważa, że jedynie miłość wyciągnie Wilbura z depresji. Kiedy więc w drzwiach ich księgarni staje Alice, Harbour wie, że to ona będzie wybawieniem. Tylko Wilbur nie chce o tym słyszeć!

"Wilbur chce się zabić" to słodko-gorzka opowieść o miłości i śmierci, której reżyserką jest Lone Scherfig, autorka "Włoskiego dla początkujących". Tym razem podczas pracy nad scenariuszem pomagał jej Anders Thomas Jensen, który znany jest m.in. jako autor "Mifune", jednego z najpogodniejszych filmów opatrzonych certyfikatem manifestu Dogma 95. Dwójce scenarzystów udało się w historii o Wilburze połączyć humor z refleksją na temat kruchości życia i złożoności międzyludzkich związków. Jak mówi sama Scherfig: "Chciałam, żeby ten film jednocześnie był bardziej melancholijny i bardziej pogodny niż to, co dotychczas robiłam." Nastrój filmu nieustannie balansuje pomiędzy radością i smutkiem, a równowagę pomiędzy tymi stanami pomaga zachować doskonała gra aktorów. Wilbur chce się zabić jest pierwszym anglojęzycznym filmem duńskiej reżyserki.